“มุสิกะตายแล้ว”
เพียงคำพูดเท่านี้แหละ พรรณพยัคฆ์ก็รู้สึกเหมือนกับตัวเองตายทั้งเป็น เหมือนหัวใจหยุดเต้นกะทันหัน
....ไอ้หลาง ไอ้เตี้ยเพื่อนรักที่เขาเล่นหัวด้วยทุกวันตั้งแต่มันเข้าภาคีมา แล้วเขาได้บังเอิญเป็นครูมัน... ด้วยความร้ายพอกันจึงทำให้จากความสัมพันธ์ของ ศิษย์-ครูที่ช่างแข็งเกร็ง กลายเป็นมิตรภาพที่นานวันยิ่งสนิทกันเรื่อยๆ
ต่อไปนี้คงไม่ได้ลูบผมสีเข้มขลับจนยุ่งเหยิง คงไม่ได้แบกมันขื้นบนไหล่ราวๆ กับเด็กเล่นขี่ม้าส่งเมือง คงไม่ได้เอามีดคู่ของมันไปซ่อนให้วิ่งวุ่นหาไปทั่วภาคี แต่ที่ไหนได้อยู่ใต้หมอนมันเอง คงไม่ได้สัมผัสความเจ็บปวดเวลาที่มันกำหมัดต่อยหน้าเขาไปแต่ละที
เพราะต่อไปนี้ไม่มีมัน
————————————————————————————————————
อ้าวววว หวัดดีค่ะพ่อแม่พี่น้อง ไรต์กลับมาจากปรโลกแล้วนาาา
สำหรับเรื่องนี้อย่างที่เห็นในชื่อเรื่องนี่ เป็นฟิคสั้นนะฮะ สองตอนจบ แต่แต่ละตอนไรต์สัญญาว่าอัดด้วยเนื้อหาแน่นอน
คำเตือนก่อนอ่าน เรื่องนี้มีเนื้อหา
- ชายรักชาย
- ตัวละครเสียชีวิต
- สปอยล์ เชียร ภาคีฑัณฑ์อาถรรพ์
ถ้าไม่ชอบแล้วอ่านไป อย่าหาว่าเราไม่เตือนนะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น